ميرحامد حسين عليرغم بهره مندی از فضای مناسب
حكومتی، در ارتباط با حكومت زمانه عزلت گزيد؛ اما در برابر استعمار، با اتكا بر توليدات
داخلی و در ارتباط با ديگر مذاهب اسلامی، با اتخاذ وحدت عملكردی، به رفتار سياسی خود
چهره‌ی ويژه ای بخشيد. بررسی “اقدامات كلامی-سياسی وی در پاسخ به بحران های معرفتی
جامعه‌ی دينی” و “تبيين نظام سياسی امامت” موضوع اين نوشته بوده و مسأله‌ی اصلی ما در
نوشتار حاضر، تحليل شكل گيری مبانی انديشه‌ی سياسی و استخراج آرای سياسی از آثار
موجود نامبرده خواهد بود.