شاه عبدالعزیز دهلوی، عالم، مفسر و محدث تأثیرگذار هندی در قرن دوازدهم و سیزدهم. عبدالعزیز فرزند نخستِ شاه ولی‌الله دهلوی از همسر دوم او بود. او در 25 رمضان 1159 (11 اکتبر 1746) در دهلی به دنیا آمد.
کتابی به فارسی در رد آرای شیعیان از شاه عبدالعزیز با نام مستعار و تاریخی غلام حلیم بن قطب الدین احمد بن ابوالفیض دهلوی. مولف این کتاب را در 1204ق تالیف کرد و در آن از دید حنفیان به رد آرای شیعیان پرداخته است. تحفة اثنی عشریه در دوازده باب و یک خاتمه تدوین شده و باب ها نیز به فصل هایی چند بخش شده است.
موقعی که میرحامدحسین از دنیا رفت یکی از مردان صالح و نیکوکار در عالم خواب دید که قیامت برپا شده و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله بر فراز منبری قرار گرفته و میرحامدحسین بر یک پله پایین‌تر از رسول خدا جلوس کرده ملائکه مردم گناه‌کار را می‌آوردند و پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله به حساب آنان رسیده‌گی می‌کرد و میرحامدحسین نزد پیغمبر صلی الله علیه و آله برای افراد معصیت‌کار شفاعت می‌نمود و آن بزرگوار شفاعت وی را می‌پذیرفت.
در صفحات هندوستان، در بلده «لکهنو»، عالم محقق و فاضلى است مدقق، ناشر اخبار مصطفوى، و باسط آثار مرتضوى، مُشَید ملّت بیضاء، و مُسدِّد شریعت غَرّاء، المُبَرَّا عن کلّ شین، جناب سیادت انتساب، السیدحامدحسین(بلغ اللّه مُناه).
کلیه حقوق این وبسایت متعلق به بنیاد بین المللی امامت می باشد.