هو السیّد الامیر حامدحسین بن الامیر السیّد محمد‌علی بن السیّد محمد بن حامدحسین الموسوی النیشابوری الکنتوری الهندی اللکهنوی من أکابر متکلمی الامامیة وأعاظم علماء الشیعة المتبحرین فی أولیات هذا القرن هو اصغر ولد أبيه الذی توفی 1264[ق] ولد فی لکهنو (1246ق)
صاحب عبقات الانوار سید اجل علامه و فاضل ورع فهّامه حجة الاسلام و المسلمین و ناشر مذهب آبائه الطاهرین جناب میرحامد حسین موسوی هندی است که وجودش از آیات الهیّه و حجج شیعۀ اثنا عشریه بوده.
قال: إن اسمه الأصلي مهدی، ویکنی بــ«أبي الظفر»، ولکنه اشتهر بـ«حامدحسین»، وذلک أنه رأی والده جدَّه المولوي حامدحسین، فانتبه فبشره بولادته، فاشتهر بالاسم المذکور. ثم ساق نسبه إلی أن أنهاه إلی حمزة بن الإمام الهمام أبي إبراهیم موسی الکاظم علیه السلام.
تنها نه در این کتاب بلکه در نامه هایی که از ایشان انتشار یافته نیز مباحث متعددی را در خصوص شیعیان میتوانیم ببینیم بیش از این ایشان چه کاری میتوانست انجام دهد؟ همان طور که قبلا هم بیان شد امام کبیر بدون در نظر گرفتن جایگاه و منزلت خود نزد میرحامد حسین که مجتهد زمان خود درمیان شیعیان بود حضور پیدا کرد.
طی دو قرن اخیر، شیعیان هند به‌واسطه علل گوناگون دچار انزوا و افول شده‌اند. در این یادداشت، به‌گونه‌ای مختصر به علل افول شیعیان هند معاصر پرداخته شده است. در این راستا، دوران شکوفایی شیعیان در چند سده از تاریخ هند نیز بیان خواهد شد.
کلیه حقوق این وبسایت متعلق به بنیاد بین المللی امامت می باشد.