توصیف علامه میرحامدحسین لکهنوی رحمه‌الله با قلم آیت‌الله میرزاحسین نوری
آیت‌الله میرزا حسین نورى(حسین بن محمد تقى نورى طبرسى) که در ۱۸ شوال سال ۱۲۵۴ هجرى در قریه «یالو»، یکى از روستاهاى نور بخش طبرستان به دنیا آمد.
ایشان در تهران و عراق، نزد عالمانى همچون محمدعلى بن زین العابدین محلاتى، عبدالرحیم بروجردى، شیخ انصارى، میرزاى شیرازى و… درس آموخت.
در رجال و حدیث، سیره و تاریخ و… تبحّر یافت، حافظهاى قوى داشت و کتابهاى ارزشمندى مانند: مستدرک الوسایل، نفس الرّحمان في فضائل سلمان، النجم الثاقب و جنّة المأوى… نگاشت.
شیخ عبّاس قمى، آقا بزرگ تهرانى و محمدحسین نائینى از شاگردان وى به شمار مىآیند.
او در سال ۱۳۲۰ هجرى در نجف اشرف از دنیا رفت و در آنجا دفن گردید.
آیت‌الله میرزاحسین نورى که از بزرگان علماى شیعه در قرن ۱۴ است در علامه میرحامدحسین لکهنوی رحمه‌الله، پس از کلماتى بلند با معانی والا، مىنگارد:
سید سدید، رکن شدید، شناگر دریاهاى تحقیق، گردشگر عوالم تدقیق، خادم حدیث اهل‌بیت علیهم‌السلام، کسى که اسب تیزتک مسابقه به گردش نمىرسد، و«لو» و «کیت» بر وى حکم نمىراند؛ سائق و قائد فضل، و امیر سخن و رهبر آن، نشر دهنده پرچمهاى کلام، آبادگر انجمنهاى اسلام، مناره شیعه، مدار شریعت، یافعه متکلمان، خاتم محدّثان، وجه گروه شیعه و ثبت آن، سید طائفه شیعه و ثقه آن، معروف به طنینِ فضل میان مشرق و مغرب؛ سید اجل ما، میرحامد حسین…. به جانم سوگند، حق علم را با حق براعتِ خویش ادا نمود و حدیث اسلام را با زبان راستین قلمش نشر داد و تلاش خویش را در راست کردن کجىها و روشن ساختن رشد چنان به کار برد که به کمتر از آن عیوق عاجز ماند.
اسبان تند و تیز مسابقه کجا مىتوانند به پیشتازى او برسند؟! این کتابهاى اوست که تاریکى را محو مىسازد و روزها را مىروشناید و سینهها را زینت مىبخشد و ماههاى شب چهارده را شرمنده مىکند….
خدا وى را از سوى آباى بزرگش، بهترین پاداشهایى را که از پدر به پسر مىدهد، ارزانى دارد، و خامهاش را در رفع پردهها از چهره حق و صواب، یارى و تقویت کند، و تا به فضل برجستهاش، قلم و کتاب گواهى مىدهد، نام و ذکرش را در دین برافرازد، و سینه کاغذها و درون دفترها به فضائل او آکنده شود، و زبان قلمها و دهان دواتها به مکارم او لب گشاید. آمین، آمین، به یک آمین راضى نمىشوم تا اینکه بر آن هزار آمین بیفزایم… .
