آيت‌اللّه سیدمحمدحسین شهرستانى(ره) متولد ۱۲۵۵ هجرى است و شجرهنامه وى به امام سجاد(ع) می‌رسد. آل شهرستانى از خاندان جلیل علمى قدیم در کربلاست، و میان مردم مکانتِ بلندى دارند.
ریاست در تدریس و مرجعیت در تقلید و زعامت
میرزا محمدحسین، در درس پدرش و نیز در دروس فقیه بزرگ، ملاحسین فاضل اردکانى شرکت جست و در فقه و اصول، به درجات بالایى دست یافت و فنون بسیارى(مانند: ریاضیات، هیئت و نجوم، تاریخ، تفسیر، حدیث، کلام…) می‌دانست و از پدرش و از استادش ـ فاضل اردکانى ـ اجازه اجتهاد دریافت و پس از درگذشت فاضل اردکانى، ریاست در تدریس و مرجعیت در تقلید و زعامت بدو رسید و دهها کتاب عربى و فارسى(مانند: آیات بینات، أصل الأصول، تحقیق الأدلّة و…) نگاشت و در سوم شوال سال ۱۳۱۵ هجرى، دیده از جهان فروبست و در کربلا، در ایوان پشت پنجره شهدا دفن شد.
وى، در تقریظى، پس از حمد و سپاس خداى متعال و صلوات بر پیامبر(ص) و آل آن حضرت، به ویژه وصى و معدن اسرار او که پیامبر(ص) او را به انبیا مانند دانست و سبب افتخار انبیا شد، می‌نگارد:
در کتاب «عبقات‌الأنوار في إمامة الأئمّة الأطهار» (تا روز و شب باقى است، صلوات و سلام خدا بر آنان باد) نگریستم، آن را کتاب متین ومُتقنى یافتم، حاوى تحقیقات ظریف و زیباى اثرگذارى است و جامع تدقیقات دلانگیزى می‌باشد.
چقدر گردن باطل، بدان شکست و رگِ ضلالت، بدان قطع گردید. با آن اباطیل باطلگرایان را از میان برد و حجتها و برهان را براى حق مُبین روشن ساخت و بینى معاندان را به خاک مالاند.
سر اهل تشکیک را درهم کوبید
آفرین بر این دانشمند، چقدر فاضل است! چقدر عالم کاملى است! چقدر چیره دست و فهمیده است! چقدر دقیق و محکمکار است!
با گرزهاى آهنین، سر اهل تشکیک را درهم کوبید و دلهاى آنها را به شراب صدید ذوب کرد؛ براى آنها رکن و پایهاى نگذاشت مگر اینکه ویران ساخت، درى واننهاد مگر اینکه آن را بست، رگ و ریشهاى نگذاشت مگر اینکه از بیخ کند، شاخى واننهاد مگر اینکه آن را بر زمین کوفت، مذهبى نگذاشت مگر اینکه درهم شکست، رئیسى نگذاشت مگر اینکه پرتش کرد و بیرون انداخت، نیرنگى نگذاشت مگر اینکه واژگون کرد، نقضى نگذاشت مگر اینکه آن را میخکوب ساخت.
خدا از سوى دین و اهلش بهترین پاداش صالحان را به او دهد و براى هر حرف آن، خانهاى در بهشت ارزانی‌اش دارد(چنان که بر لسان صادقان: آن را وعده داد) و او را با مجاهدان در زمان اجداد پاکش محشور سازد.
از مؤلف(خدا بقایش را مستدام بدارد) امید داریم که با فرستادن دیگر مجلدات این کتاب مبارک و نشر آن در این سرزمینها، به اهل این نواحى منت نهد.
ارتجالاً (بىاندیشه قبلى) سرودم:
عَبقاتٌ فاحَت مِنَ الهِند طیباً
عَطَسَتْ منه مَعْطِسُ الحَرَمین
فَأشار الحسینُ بالحَمْد منه
وَدَعَا شاکراً لحامدحسین
ـ بوهاى خوشى از هند وزید، بینى حرمین از آن به عطسه افتاد.
ـ حسین شهرستانى به ستایش از او پرداخت و براى حامدحسین دعا کرد و سپاس گفت.
