دسته‌بندی: یادداشت‌ها

علامه سید محمد سعید عبقاتی مشهور به سعید المله (حفید صاحب عبقات)؛ متولد ۸ محرم الحرام  ۱۳۳۳ق. وی در سال ۱۳۵۱ق، به نجف اشرف رفت و در درس‌های فقه و اصول آیات عظام: آقا ضیاء عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا حسن بجنوردی، سید جواد تبریزی و شیخ عبدالحسین رشتی شرکت کرد و از آنان درجه اجتهاد دریافت کرد.

علّامه میر حامد حسین رحمه الله در کتاب شریف و کم نظیر “عبقات الأنوار” در ذیل بحثی، نقل قولی از شعبی آورده است که دلالت دارد بعد از فاجعه کربلا، یاران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم يا منزوی شدند، یا به کوه و بیابان زدند، زیرا باورشان نمی‌شد این همه جنایات نسبت به خاندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم را امتی انجام دهد که خود را منتسب به دین جدّش می‌دانند.

در یکی از صفحات ابتدائی نسخه مرکز اسناد آستان قدس رضوی، به خط و مهر علّامه ذاکر حسین، پسر دوم علّامه میرحامد حسین، در جمادی الثانیة ۱۳۰۱ ق. چنین نوشته شده است:
«هذا کتاب لو یُباع بمثله دُرّاً ، لَکان البایع مغبوناً» ؛ این کتاب اگر در برابر مثل دُری فروخته شود باز هم فروشنده مغبون است.

آنچه با مطالعه زندگی علامه میر‌حامد حسین لکهنوی رحمه‌الله از زندگانی ایشان منعکس می شود و ذهن و دل خواننده را مجذوب می‌کند، عشق علامه به اهل بیت علیهم‌السلام به ویژه سیدالشهداء علیه‌السلام است.

نهایت درجه محبت این بزرگ‌مرد را می‌توان در شنیدن مصائب حضرت اباعبدالله الحسین دید.

علّامه مجاهد میرحامد حسین درباره انگیزه خود از نگارش این کتاب، به انگاره‌سازیِ اوّلیه از قرائت موسوعه فقهیِ جواهر الکلام اشاره کرده و می‌نویسد:
«فهذه سطور زاهرة وحروف باهرة في تحقيق مسألة الحاجب، نمّقتها حين قراءة بعض المشتغلين لديَّ والأماثل المتردّدین إليّ کتاب جواهر الکلام لشیخ الإسلام أحلّه الله دار السلام.»

یکی از رساله‌های پر قیمتِ میر حامد حسین کتاب «العضب البتّار في نقض التمسّك بآية الغار» است. علامه این اثر را در ردّ کتاب محمد فاخر اِله آبادی از علمای اهل سنت (م ۱۱۶۴ ق) نگاشت.

مرحوم میرحامد حسین در سفر حجّ به فرزندان و بازماندگان خویش وصیتی می‌نویسد که در کتاب شرح سفر خود به بیت‌الله الحرام به نام «اسفار الانوار عن وقائع افضل الاسفار» آمده است.